Σπόροι Habanero Savina Red Τσίλι - πιπέρι

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Σινάπι λευκό (Sinapis alba)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 180 (1 g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Sinapis alba ή Σινάπι λευκό που οι σπόροι του χρησιμοποιούνται στην παραγωγή της μουστάρδας.</p> <p>Οι σπόροι είναι πολύ μικροί, σκληροί, ολοστρόγγυλοι και το χρώμα τους κινείται ανάμεσα στο κίτρινο και το κιτρινοκαφέ.</p> <p>Αρώματα &amp; γεύση: Ο κίτρινος σιναπόσπορος όταν είναι ολόκληρος, πρακτικά δεν έχει άρωμα, ενώ στο στόμα αφήνει μια υπόπικρη αίσθηση. Μόλις όμως σπάσει ή γίνει σκόνη και έλθει σε επαφή με υγρό, ενεργοποιούνται μια σειρά από χημικές αντιδράσεις, που καταλήγουν στη χαρακτηριστική, θερμή, ελαφρά επιθετική γεύση, με τις γήινες νότες.</p> <p>Στην κουζίνα: Χρησιμοποιούνται ολόκληροι σε πίκλες, τουρσιά, μαρινάδες, ακόμα και στην άλμη για ελιές. Σε αρκετές περιοχές της Ινδίας, τους καβουρδίζουν σε λάδι μέχρι να «σκάσουν» και τους χρησιμοποιούν ως μπαχαρικό. Βέβαια, η πιο συνηθισμένη χρήση τους είναι σε μορφή σκόνης, τη σκόνη μουστάρδας, που αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μπαχαρικά της αγγλικής κουζίνας, όπου, αραιωμένη με νερό, προστίθεται στα μαγειρευτά της κατσαρόλας και σε διάφορες σάλτσες. Μπορεί να προστεθεί σε μαρινάδες, σε σάλτσες για το μπαρμπεκιού που προορίζονται για κοτόπουλο και ψάρια, αλλά και σε βινεγκρέτ.</p> <p>Ταιριάσματα: Συνδυάζεται με το ξερό θυμάρι, το δεντρολίβανο και τη ρίγανη, αλλά και με την πάπρικα. Ανακατεμένο με νερό ή ξίδι, το κίτρινο σινάπι συνδυάζεται με ανθό αλατιού, μαύρο πιπέρι, σκόνη σκόρδου, μαύρη ζάχαρη για να δώσει σάλτσες για το μαρινάρισμα κρεατικών και ψαριών.</p>

MHS 27 W (1g)

5/ 5

<div class="&quot;rte&quot;"><h2><strong>Σπόροι ΚΙΝΌΑ ή ΚΟΥΪΝΌΑ (Chenopodium quinoa)</strong></h2><h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 700+- (2g) σπόροι.</strong></span></h2><p>Η κινόα ή κουϊνόα είναι θάμνος που οι σπόροι του τρώγονται και υπάρχουν σε πολλά χρώματα: άσπρο, κόκκινο, μαύρο αλλά και μπλε. Η επιστημονική του ονομασία είναι Chenopodium quinoa (Χηνοπόδιον η κινόα) και ανήκει στα ψευτοδημητριακά. Προέρχεται από τη Νότια Αμερική. Καλλιεργήθηκε από τους Ίνκας περίπου από το 3000 π.χ</p><p> </p><p><strong>Γενικά</strong></p><p>Η κινόα είχε μεγάλη διατροφική σημασία για τους προκολομβιανούς πολιτισμούς των Άνδεων. Ήταν η δεύτερη κύρια τροφή μετά την πατάτα και ακολουθούνταν από το καλαμπόκι. Η κινόα με την πρώτη ματιά μοιάζει μορφολογικά με το πολύ γνωστό ζιζάνιο λουβουδιά και χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ποικιλία χρωμάτων των ταξιανθιών και των καρπών της.</p><p> </p><p>Σήμερα χαίρει υψηλής εκτίμησης για τη διατροφική του αξία και τα Ηνωμένα Έθνη το έχουν κατατάξει ως υπερτροφή για την υψηλή του περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (13%).</p><p> </p><p>Σε αντίθεση με το ρύζι ή το σιτάρι, τα οποία έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λυσίνη, η κινόα περιέχει ισορροπημένη περιεκτικότητα σε ουσιώδη αμινοξέα για τους ανθρώπους, κάνοντας το ασυνήθιστα πλήρες είδος διατροφής.</p><p> </p><p>Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται λιγότερη πρωτεΐνη κινόα από πρωτεΐνη σιταριού για τις ανάγκες μας.</p><p> </p><p>Μολονότι στην πράξη είναι ένας σπόρος, η κινόα θεωρείται πλήρες δημητριακό και μια καλή πηγή φυτικών ινών.</p><p> </p><p>Η κινόα επιπλέον περιέχει Ωμέγα 3 λιπαρά, τα οποία δε βλάπτουν την καρδιά. Επίσης είναι καλή πηγή φωσφόρου και έχει πολύ μαγνήσιο και σίδηρο. Δεν έχει γλουτένη και χωνεύεται εύκολα.</p><p> </p><p>Οι χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή κινόας είναι η Βολιβία, το Περού και ο Ισημερινός. Τα τελευταία χρόνια η παραγωγή της βρίσκεται σε διαδικασία επέκτασης σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές του πλανήτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, καθώς το φυτό ευδοκιμεί εύκολα σε ορισμένες ελληνικές εδαφοκλιματικές συνθήκες και είναι ανθεκτικό στην ξηρασία και την αλατότητα.</p><p> </p><p>Οι σε ποσοστό % Ημερήσιων Αναγκών Τιμές αναφέρονται σε διατροφή 2000 θερμίδων. Ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός σε θερμίδες, οι τιμές αυτές μπορεί να είναι υψηλότερες (αθλητές, χειρωνακτικές εργασίες) ή χαμηλότερες (καθιστική εργασία).</p><p> </p><p>Παραπάνω αναφέρονται μόνο τα απαραίτητα αμινοξέα: είναι αυτά που δε μπορούν να σχηματιστούν από τον ανθρώπινο οργανισμό και πρέπει να ληφθούν έτοιμα.</p></div>

P 219 C

5/ 5

<h2><strong>Μαύρο σουσάμι σπόροι (Sesamum indicum)</strong><br><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 g (350) σπόρων.</strong></span><span style="font-size: 14pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><br></span></strong></span></h2> <p><span style="color: #202122; font-size: 14px;">Το γένος<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">Σήσαμον</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>ανήκει στην τάξη<span>&nbsp;</span></span>Χοιραδιώδη<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>(Scrophulariales), στην οικογένεια<span>&nbsp;</span></span>Πηδαλιοειδή<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>(Pedaliaceae). Περιλαμβάνει 37 είδη ποωδών φυτών που είναι ιθαγενή της<span>&nbsp;</span></span>Ασίας<span style="color: #202122; font-size: 14px;">,</span><sup id="cite_ref-Y._P._S._Bajaj_3-0" class="reference" style="color: #202122;">[3]</sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>και της<span>&nbsp;</span></span>Αφρικής<span style="color: #202122; font-size: 14px;">. Σημαντικότερο όλων από οικονομική άποψη είναι το<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">S. indicum</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;">. Η παραγωγή του σουσαμιού έφτασε τους 4,8 εκατομμύρια μετρικούς τόνους το 2013.</span><sup id="cite_ref-fao_4-0" class="reference" style="color: #202122;">[4]</sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>Ο μεγαλύτερος παραγωγός (2013) είναι η<span>&nbsp;</span></span>Μιανμάρ<sup id="cite_ref-fao_4-1" class="reference" style="color: #202122;">[4]</sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>ενώ ο μεγαλύτερος εξαγωγέας είναι η<span>&nbsp;</span></span>Ινδία<span style="color: #202122; font-size: 14px;">. Η<span>&nbsp;</span></span>Ιαπωνία<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας.<br></span></p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Ιστορία_της_χρήσης_του">Ιστορία της χρήσης του</span></h2> <p>Το σουσάμι θεωρείται ως ένα από τα αρχαιότερα ετήσια ελαιοδοτικά καλλιεργούμενα φυτά και η σημασία του στους αρχαίους πολιτισμούς υπήρξε σημαντική. Πριν από την εποχή του<span>&nbsp;</span>Μωυσή<span>&nbsp;</span>οι<span>&nbsp;</span>Αιγύπτιοι<span>&nbsp;</span>άλεθαν τα σπέρματα και χρησιμοποιούσαν το σουσάμι με τη μορφή<span>&nbsp;</span>αλευριού. Οι<span>&nbsp;</span>Κινέζοι<span>&nbsp;</span>ήδη πριν από 5000 χρόνια παρήγαγαν<span>&nbsp;</span>αιθάλη<span>&nbsp;</span>με καύση<span>&nbsp;</span>σησαμελαίου<span>&nbsp;</span>για την παρασκευή της καλύτερης<span>&nbsp;</span>σινικής μελάνης. Οι<span>&nbsp;</span>Ρωμαίοι<span>&nbsp;</span>άλεθαν τα σπέρματα του σουσαμιού με<span>&nbsp;</span>κύμινο<span>&nbsp;</span>για την παρασκευή μιας<span>&nbsp;</span>κρέμας<span>&nbsp;</span>που άλειφαν στο<span>&nbsp;</span>ψωμί. Κατά το παρελθόν πίστευαν επίσης ότι είχε μυστικές δυνάμεις και το σουσάμι διατηρεί ακόμη κάτι από τις μαγικές ιδιότητες που του αποδίδονταν, όπως φαίνεται και από την έκφραση «άνοιξε σουσάμι» που προέρχεται από το παραμύθι<span>&nbsp;</span><i>Ο Αλή μπαμπά και οι Σαράντα κλέφτες</i><span>&nbsp;</span>από τις<span>&nbsp;</span>Χίλιες και μία νύχτες.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span id=".CE.9A.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.B9.CE.AD.CF.81.CE.B3.CE.B5.CE.B9.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Καλλιέργεια">Καλλιέργεια</span></h2> <p><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>Το σουσάμι ευδοκιμεί σε αμμοπηλώδη έως πηλώδη εδάφη. Ως&nbsp;</span>φυτό<span>&nbsp;των θερμών και ξηρών περιοχών απαιτεί θερμοκρασίες μεταξύ 21 και 26 βαθμών&nbsp;</span>Κελσίου<span>&nbsp;καθώς επίσης και βλαστική περίοδο 60-120 ημερών. Η ανάπτυξη του ευνοείται από μέτριες βροχοπτώσεις. Οι αποδόσεις βελτιώνονται αν γίνουν κατά τη θερινή περίοδο 2-3 ποτίσματα. Σε ξερική καλλιέργεια οι αποδόσεις κυμαίνονται από 40 έως 80&nbsp;</span>χιλιόγραμμα<span>&nbsp;ανά&nbsp;</span>στρέμμα<span>&nbsp;, ανάλογα με τις συνθήκες καλλιέργειας , ενώ σε αρδευόμενα εδάφη είναι της τάξης των 250 χιλιογράμμων ανά στρέμμα. Για την καλλιέργεια του σουσαμιού απαιτείται καλή προετοιμασία της σποροκλίνης (του κατάλληλα προετοιμασμένου χώρου για τη σπορά) επειδή το σπέρμα του είναι πολύ μικρό. Η σπορά γίνεται τον&nbsp;</span>Απρίλιο<span>&nbsp;ή τον&nbsp;</span>Μάιο<span>. Οι αρδευόμενες καλλιέργειες απαιτούν λίπανση. Η συγκομιδή πραγματοποιείται με το κόψιμο των φυτών. Ακολουθεί δεματοποίηση , ξήρανση και αλώνισμα. Η εποχή της συγκομιδής εξαρτάται από την ποικιλία. Στις ποικιλίες που οι κάψες ανοίγουν εύκολα η συγκομιδή πρέπει να γίνεται πρώιμα και με το χέρι για την αποφυγή ανάμειξης ποικιλιών.<br></span></span></p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Εχθροί_και_ασθένειες">Εχθροί και ασθένειες</span></h2> <p>Κυριότερος εχθρός του σουσαμιού στην Ελλάδα είναι το<span>&nbsp;</span>έντομο<span>&nbsp;</span>Antigastra catalounelis, οι προνύμφες του οποίου καταστρέφουν τα φύλλα , τα άνθη και τους<span>&nbsp;</span>καρπούς.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span id=".CE.9A.CF.85.CF.81.CE.B9.CF.8C.CF.84.CE.B5.CF.81.CE.B5.CF.82_.CF.80.CE.BF.CE.B9.CE.BA.CE.B9.CE.BB.CE.AF.CE.B5.CF.82_.CF.83.CF.84.CE.B7.CE.BD_.CE.95.CE.BB.CE.BB.CE.AC.CE.B4.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Κυριότερες_ποικιλίες_στην_Ελλάδα">Κυριότερες ποικιλίες στην Ελλάδα</span></h2> <p>Κυριότερες καλλιεργούμενες ποικιλίες στην<span>&nbsp;</span>Ελλάδα<span>&nbsp;</span>είναι η<span>&nbsp;</span>Early Russian, αμερικανικής προέλευσης και πολύ πρώιμη, η<span>&nbsp;</span>Margo<span>&nbsp;</span>αμερικανικής προέλευσης και σχετικά όψιμη και η<span>&nbsp;</span>Δωδεκανήσου, διαλογή του Ινστιτούτου βάμβακος από αυτόχθονα πληθυσμό η οποία παρουσιάζει μεγάλη προσαρμοστικότητα και είναι μεσοπρώιμη.<sup id="cite_ref-:0_2-1" class="reference"></sup></p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span id=".CE.A7.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Χρήση">Χρήση</span></h2> <p><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span><span>Το άρωμα και η γεύση του σπέρματος του σουσαμιού είναι ήπια και θυμίζουν τη γεύση&nbsp;</span>καρυδιών<span>.</span><br></span></span></p> <p>Τα σπέρματα του σουσαμιού χρησιμοποιούνται ως τροφή του ανθρώπου , ως αρωματικός παράγοντας και για την παραλαβή ελαίου, του<span>&nbsp;</span>σησαμελαίου. Το χρώμα του είναι λευκό ή ανοικτό μπεζ ενώ όταν αποφλοιωθεί ανάλογα με τον τύπο μπορεί να είναι εντελώς λευκό ή κοκκινωπό ή σπανιότερα μαύρο (μαυροσούσαμο). Ολόκληρο το σπέρμα χρησιμοποιείται πολύ στην κουζίνα της<span>&nbsp;</span>Μέσης Ανατολής<span>&nbsp;</span>και της<span>&nbsp;</span>Ασίας. Το<span>&nbsp;</span>ταχίνι<span>&nbsp;</span>παρασκευάζεται από συνθλιμμένους σπόρους σουσαμιού. Ο<span>&nbsp;</span>χαλβάς<span>&nbsp;</span>είναι ένα γλύκισμα που παρασκευάζεται από<span>&nbsp;</span>ταχίνι<span>&nbsp;</span>και έναν γλυκαντικό παράγοντα (ζάχαρη,<span>&nbsp;</span>φρουκτόζη,<span>&nbsp;</span>μέλι,<span>&nbsp;</span>μαλτόζη).</p> <p>Tο σουσάμι χρησιμοποιείται στην επιφάνεια του ψωμιού, αρτοσκευασμάτων,<span>&nbsp;</span>τσουρεκιών<span>&nbsp;</span>για εμπλουτισμό της γεύσης τους και για αρωματικούς λόγους. Στην Ελλάδα το σουσάμι είναι πολύ γνωστό ως βασικό συστατικό παραδοσιακών προϊόντων και γλυκών όπως το<span>&nbsp;</span>κουλούρι<span>&nbsp;</span>Θεσσαλονίκης, η<span>&nbsp;</span>λαγάνα<span>&nbsp;</span>και το<span>&nbsp;</span>παστέλι. Το σησαμέλαιο χρησιμοποιείται στην παραγωγή μαγειρικού λίπους και<span>&nbsp;</span>μαργαρίνης<span>&nbsp;</span>στην παραγωγή<span>&nbsp;</span>λιπαντικών,<span>&nbsp;</span>καλλυντικών<span>&nbsp;</span>και φαρμακευτικών προϊόντων. Τέλος θεωρείται εξαιρετικό<span>&nbsp;</span>λάδι<span>&nbsp;</span>για κάθε μαγειρική χρήση, με άριστα αποτελέσματα στις σαλάτες και στο τηγάνισμα<span>&nbsp;</span>πατάτας.<br><br></p> <p><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span></span><br></span></p>

P 285 B (1 g)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Carolina Reaper Σκόνη, παγκόσμιο ρεκόρ! HP22B</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>5, 50, 500 γραμμάρια σκόνης ανά συσκευασία.</strong></span></h2> <p><strong>Όπως κάθε χρόνο, και φέτος το 2021 θα έχουμε και πάλι 1200 από τα φυτά μας από τα οποία σας προσφέρουμε σπόρους και αλεσμένο Carolina Reaper.</strong></p> <p>Εξαιρετικά πικάντικη καρορίνια είναι μεγάλη για τα κρέατα, τρίβει, ψάρια, σούπες, και πολλά άλλα! Τα μικρά πακέτα είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να δοκιμάσετε πόσο πικάντικα είναι.</p> <p>Ο Καρφιναριστής, ονομαζόμενος αρχικά το HP22BNH7, είναι μια ποικιλία πιπεριάς τσίλι του είδους Capsicum chinense. Ο Ed Currie, ο οποίος διευθύνει την εταιρία PuckerButt Pepper Company στο Fort Mill της Νότιας Καρολίνας, έχει βαθμολογηθεί από το Guinness World Records ως το πιό ζεστό τσίλι πιπεριού στον κόσμο από τις 7 Αυγούστου 2013. Η αρχική διασταύρωση ήταν μεταξύ ενός πιθήκου φαντάσματος (πρώην κάτοχος παγκόσμιου ρεκόρ) και ενός κόκκινου habanero. Το επίσημο επίπεδο θέρμανσης του παγκόσμιου ρεκόρ Guinness είναι 1.569.300 μονάδες θερμότητας Scoville (SHU), σύμφωνα με τις δοκιμές που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Winthrop στη Νότια Καρολίνα.</p> <p>Στη δεύτερη ετήσια εκδήλωση για τη ζεστή σάλτσα της Νέας Υόρκης στις 30 Μαρτίου 2014, ο Ed Currie παρουσιάστηκε με το παγκόσμιο ρεκόρ του από τα Guinness World Records και διεξήχθη ένας διαγωνισμός διατροφής στον οποίο ο ταχύτερος χρόνος για κατανάλωση τριών Carolina Reapers αποφασίστηκε για έναν νέο κόσμο Guinness Εγγραφές σε 12,23 δευτερόλεπτα από τον Russel Todd. Αυτό το ρεκόρ χτυπήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 από τον Jason McNabb, ο οποίος ολοκλήρωσε τρεις πιπεριές σε 10,95 δευτερόλεπτα.</p> </body> </html>

Z 81