Η Πλουμέρια (Plumeria, Frangipani), είναι ένα τροπικό φυτό με εντυπωσιακά αρωματικά (συνήθως) άνθη. Στον τόπο καταγωγής του είναι αειθαλές, ενώ σε περιοχές όπως την δική μας τον χειμώνα ρίχνει τα φύλλα.
Η Πλουμέρια (Plumeria, Frangipani), είναι ένα τροπικό φυτό με εντυπωσιακά αρωματικά (συνήθως) άνθη. Στον τόπο καταγωγής του είναι αειθαλές, ενώ σε περιοχές όπως την δική μας τον χειμώνα ρίχνει τα φύλλα. Τα άνθη του έχουν εντυπωσιακή υφή και στην Χαβάη τα χρησιμοποιούν για την κατασκευή των γνωστών στεφανιών (Λέϊ). Παράγει ένα γαλακτώδες υγρό το οποίο καλό είναι να μην έρχεται σε επαφή με τα μάτια.
Υπάρχουν εκπληκτικές παραλλαγές χρωμάτων και σχημάτων στις διάφορες ποικιλίες πλουμέριας και συνεχώς δημιουργούνται νέες.
Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με κομμάτια (cuttings) τα οποία αφήνουμε να επουλωθούν για 2-3 μέρες και μετά τα τοποθετούμε σε ένα καλά στραγγιζόμενο μίγμα τύρφης και περλίτη. Τα ποτίζουμε μία φορά μόνο στην αρχή και μετά περιμένουμε να σχηματιστούν ρίζες και να αρχίσουν να βγαίνουν νέα φύλλα.
Τότε μόνο αρχίζουμε να ποτίζουμε ξανά, συντηρητικά όμως γιατί σαπίζει εύκολα. Όταν πια αρχίζουν να βγαίνουν μεγάλα φύλλα εφαρμόζουμε πιο συχνό πότισμα. Μόλις αρχίζει να χειμωνιάζει και μικρύνει η μέρα, η πλουμέρια ρίχνει τα φύλλα της. Τότε την τοποθετούμε σε προστατευμένο νότιο σημείο, και δεν την ποτίζουμε γιατί αλλιώς θα σαπίσει.
Υπάρχουν εξειδικευμένες λέσχες στο internet που ασχολούνται αποκλειστικά με την φροντίδα και την καλλιέργεια της πλουμέριας, και αξίζει κάποιος να ρίξει μια ματιά για να πάρει μια ιδέα για το πόσο εντυπωσιακά φυτά είναι.
<h2><strong>Σπόροι τσίλι Cayenne (Μικτά χρώματα)</strong></h2>
<div id="short_description_content" class="rte align_justify">
<h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για πακέτο των 10 ή 50 σπόροι.</strong></span></h2>
<div>Τα ισχυρά όρθια φυτά παράγουν μεγάλους ώμους, ζαρωμένους, κωνικούς και κυρτούς καρπούς που κυμαίνονται από 15 έως 20 cm μήκος και 3 cm σε διάμετρο με μεσαίου πάχους σάρκα.<br><br>Το χρώμα των φρούτων είναι σκούρο πράσινο σε κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο όταν είναι ώριμο. 30.000 - 40.000 SHU.<br><br>Ωριμάζει σε 70-80 ημέρες. </div>
</div>
<div> </div>
<div> </div>
<div> </div>
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" />
</head>
<body>
<h2><strong>Carolina Reaper Σκόνη, παγκόσμιο ρεκόρ! HP22B</strong></h2>
<h2><span style="color: #ff0000;"><strong>5, 50, 500 γραμμάρια σκόνης ανά συσκευασία.</strong></span></h2>
<p><strong>Όπως κάθε χρόνο, και φέτος το 2021 θα έχουμε και πάλι 1200 από τα φυτά μας από τα οποία σας προσφέρουμε σπόρους και αλεσμένο Carolina Reaper.</strong></p>
<p>Εξαιρετικά πικάντικη καρορίνια είναι μεγάλη για τα κρέατα, τρίβει, ψάρια, σούπες, και πολλά άλλα! Τα μικρά πακέτα είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να δοκιμάσετε πόσο πικάντικα είναι.</p>
<p>Ο Καρφιναριστής, ονομαζόμενος αρχικά το HP22BNH7, είναι μια ποικιλία πιπεριάς τσίλι του είδους Capsicum chinense. Ο Ed Currie, ο οποίος διευθύνει την εταιρία PuckerButt Pepper Company στο Fort Mill της Νότιας Καρολίνας, έχει βαθμολογηθεί από το Guinness World Records ως το πιό ζεστό τσίλι πιπεριού στον κόσμο από τις 7 Αυγούστου 2013. Η αρχική διασταύρωση ήταν μεταξύ ενός πιθήκου φαντάσματος (πρώην κάτοχος παγκόσμιου ρεκόρ) και ενός κόκκινου habanero. Το επίσημο επίπεδο θέρμανσης του παγκόσμιου ρεκόρ Guinness είναι 1.569.300 μονάδες θερμότητας Scoville (SHU), σύμφωνα με τις δοκιμές που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Winthrop στη Νότια Καρολίνα.</p>
<p>Στη δεύτερη ετήσια εκδήλωση για τη ζεστή σάλτσα της Νέας Υόρκης στις 30 Μαρτίου 2014, ο Ed Currie παρουσιάστηκε με το παγκόσμιο ρεκόρ του από τα Guinness World Records και διεξήχθη ένας διαγωνισμός διατροφής στον οποίο ο ταχύτερος χρόνος για κατανάλωση τριών Carolina Reapers αποφασίστηκε για έναν νέο κόσμο Guinness Εγγραφές σε 12,23 δευτερόλεπτα από τον Russel Todd. Αυτό το ρεκόρ χτυπήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 από τον Jason McNabb, ο οποίος ολοκλήρωσε τρεις πιπεριές σε 10,95 δευτερόλεπτα.</p>
</body>
</html>
<h2 class=""><strong>Σπόροι Ρεβιθιά (Cicer arietinum)</strong></h2>
<h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 6g (20) σπόρους.</span></strong></h2>
<p>Μονοετές, ποώδες, αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό η ρεβιθιά ανήκει στην υποοικογένεια των ψυχανθών. Θάμνος που δύσκολα ξεπερνά τα 60 εκατοστά καλλιεργείται για τα σπόρια του τα ρεβίθια και ως κτηνοτροφή. Έχει την επιστημονική ονομασία Cicer arietinum - Ερέβινθος ο κοινός, Ερέβινθος ο κριόμορφος[2]. Συναντάται επίσης και η ονομασία Ερέβινθος ο κριόμορφος, πιστή μετάφραση της λατινικής ονομασίας του είδους Cicer arietinum η οποία οφείλεται στο σχήμα του σπόρου του φυτού που θυμίζει κεφάλι κριαριού. Η καταγωγή της ρεβιθιάς είναι από την Ασία και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές χώρες της νότιας Ευρώπης ,της Ασίας και της νότιας και κεντρικής Αμερικής. Τα φύλλα της είναι πτερωτά, σύνθετα και έχουν πολλά μικρότερα φυλλάρια στρογγυλά, ανοιχτοπράσινα με μικροσκοπικά δόντια στις άκρες. Τα άνθη της είναι μικρά, λευκού κόκκινου ή ροζ χρώματος και φύονται στις μασχάλες των κλαδιών ανά ένα. Οι καρποί είναι πεπλατυσμένοι στα πλάγια και κάθε ένας από αυτούς περιέχει 1-2 σπόρια, τα γνωστά ρεβίθια.</p>
<p> </p>
<p>Τα ρεβίθια καταναλώνονται βραστά ή μαγειρευτά ως όσπρια, καβουρντισμένα ως ξηροί καρποί (τα γνωστά στραγάλια), γίνονται θρεπτικά άλευρα και μετά από επεξεργασία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατο του καφέ. Είναι πλούσια σε φώσφορο, μαγνήσιο, ασβέστιο και σίδηρο καθώς και βιταμίνες Β, Κ, Ε, και C.</p>
<p> </p>
<p>Η ρεβιθιά είναι εξαιρετικά ανθεκτική στην ξηρασία και αποδίδει καλά σε φτωχά εδάφη χωρίς ιδιαίτερες περιποιήσεις. Πολλαπλασιάζεται με σπορά κατά τους φθινοπωρινούς κυρίως μήνες.</p>
<p>Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 150.000 στρέμματα , κυρίως στη Στερεά Ελλάδα,τη Θράκη και τη Μακεδονία.</p>
<p>Η Ινδία είναι πρώτη στον κόσμο σε παραγωγή ρεβιθιών. Ακολουθούν η Ισπανία, η Αλγερία, η Ιταλία, η Αίγυπτος, η Αργεντινή και η Ελλάδα.</p>
<h2 class=""><strong>Σπόρος Γκίγκο (Ginkgo biloba)</strong></h2>
<h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2>
<p>Γυμνόσπερμο, πανάρχαιο φυτό, το γκίγκο ή και γκίνγκο είναι το μοναδικό επιζών είδος της οικογένειας των Γκινγκοειδών στην τάξη των Γκινγκωδών. Κατέχει ξεχωριστή θέση στο εξελικτικό δέντρο καθώς είναι ο μοναδικός ζωντανός κρίκος ανάμεσα στις φτέρες και τα κωνοφόρα.</p>
<p><strong>Ετυμολογία</strong></p>
<p>Η ονομασία προέρχεται από την κινέζικη λέξη Ginkyo που σημαίνει ασημένιο βερύκοκο (gin=ασήμι, kyo=βερύκοκο).</p>
<p><strong>Ιστορία</strong></p>
<p>Τα πρώτα γκίγκο εμφανίστηκαν πριν από 270 εκατομμύρια χρόνια, στην Πέρμια περίοδο. Κατά τη διάρκεια της μέσης Ιουράσιας περιόδου υπήρξε μια τεράστια αύξηση σε είδη με μέγιστη βιοποικιλότητα στην Κρητιδική περίοδο (144 εκατομμύρια χρόνια πριν) σε περιοχές γνωστές σήμερα ως Ασία, Ευρώπη και Βόρεια Αμερική. Εξαιτίας κατακλυσμιαίων καταστροφών και σταδιακής αλλαγής του κλίματος, το γκίγκο εξαφανίστηκε από τη Βόρεια Αμερική πριν από 7 εκατομμύρια χρόνια και από την Ευρώπη πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα αυτοφύεται κυρίως σε περιοχές της νοτιοδυτικής και ανατολικής Κίνας, αλλά το συναντάμε και σε ναούς στην Κορέα και την Ιαπωνία επειδή έχει συμβολική σημασία στον Κομφουκισμό.</p>
<p><strong>Χαρακτηριστικά</strong></p>
<p>Αν και γυμνόσπερμο, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, όμορφο, φυλλοβόλο δέντρο. Το φθινόπωρο τα φύλλα του αλλάζουν χρώμα και από πράσινα γίνονται χρυσαφιά. Φτάνει σε ύψος τα 50 μέτρα και ο κορμός του είναι κυλινδρικός, έχοντας διάμετρο μέχρι και 3 μέτρα. Ο φλοιός του είναι χρώματος γκρι με βαθιές αυλακώσεις. Τα φύλλα του είναι μεγάλα, πλατιά, σε σχήμα βεντάλιας με μήκος 9 εκατοστά και πλάτος που φτάνει και τα 15 εκατοστά. Διαιρούνται σε δύο χαρακτηριστικούς λοβούς που φέρουν στη μέση μία κεντρική τομή. Οι καρποί του δέντρου έχουν ασημένιο χρώμα και περιβάλλονται από ένα σαρκώδες περίβλημα με έντονη δυσάρεστη οσμή σαν χαλασμένο βούτυρο εξαιτίας της παρουσίας βουτυρικού οξέος. Ο τρόπος ανάπτυξης είναι γενικά στενός στα νεαρά δέντρα και πλαταίνει πραγματικά μόνο όταν φτάσουν τα 100 χρόνια περίπου. Σε αντίθεση με άλλα γυμνόσπερμα, τα γκίγκο έχουν χωριστά φύλα. Αυτό σημαίνει ότι το θηλυκό δέντρο χρειάζεται την παρουσία ενός αρσενικού προκειμένου να γονιμοποιηθεί. Περιστασιακά και τα δύο φύλα βρίσκονται στο ίδιο δέντρο.</p>
<p><strong>Καλλιέργεια</strong></p>
<p>Το γκίγκο καλλιεργείται ως καλλωπιστικό σε πάρκα και κήπους. Είναι εκπληκτικά σκληρό και ανθεκτικό σε όλες τις μορφές μόλυνσης, γι'αυτό το λόγο είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για αστικές περιοχές. Ευδοκιμεί καλύτερα σε όξινα, καλά αποστραγγιζόμενα, αμμώδη εδάφη.</p>
<p><strong>Χρήσεις</strong></p>
<p>Από τα φύλλα του παρασκευάζεται φάρμακο, που χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων του κυκλοφορικού. Στην Κινέζικη Ιατρική ο καρπός του χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν για τις αντιβηχικές, χωνευτικές και διουρητικές του ιδιότητες. Επίσης οι καρποί του χρησιμοποιούνται στο πιάτο "Η απόλαυση του Βούδα"</p>
<h2><strong><span class="tlid-translation translation" lang="el" xml:lang="el"><span title="">Πώς να βλαστήσουν τους σπόρους Ginkgo:</span></span></strong></h2>
<p><a href="https://rickshory.wordpress.com/2016/02/03/germinating-ginkgo-seeds/" target="_blank" rel="noreferrer noopener"><strong>https://rickshory.wordpress.com/2016/02/03/germinating-ginkgo-seeds/</strong></a></p>
Η Πλουμέρια (Plumeria, Frangipani), είναι ένα τροπικό φυτό με εντυπωσιακά αρωματικά (συνήθως) άνθη. Στον τόπο καταγωγής του είναι αειθαλές, ενώ σε περιοχές όπως την δική μας τον χειμώνα ρίχνει τα φύλλα.