Σπόροι Παχυπόδιο Pachypodium Lamerei

Υπάρχουν αρκετά είδη τα οποία ανήκουν στο γένος Παχυπόδιο ή Pachypodium της οικογενείας Apocynaceae. Όμως, στην ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ πιστεύουμε το ότι στην ελληνική αγορά μπορεί να βρεθεί με μεγαλύτερη ευκολία το είδος Pachypodium lamerei το οποίο είναι γνωστό επίσης σαν "Φοίνιξ της Μαδαγασκάρης" λόγω της χαρακτηριστικής εμφανίσεώς του, παρ' όλο που δεν έχει κάποια σχέση με τους φοίνικες. Το συγκεκριμένο φυτό δύναται να εγκατασταθεί σε εσωτερικό χώρο, αλλά σε φωτεινή, ευάερη και περίοπτη θέση ή σε εξωτερικό χώρο προστατευμένο από τη μακρόχρονη απ' ευθείας έκθεση στην έντονη ηλιακή ακτινοβολία και τον αέρα εάν είναι σε γλάστρα.

Το παχυπόδιο έλκει την καταγωγή του από τις άγονες ξηροθερμικές περιοχές της νοτίου και νοτιοανατολικής Αφρικής και ιδιαιτέρως τη νήσο Μαδαγασκάρη. Στην Ελλάδα ενδέχεται να συμπεριφερθεί σαν ημιαειθαλές όταν ο καιρός κρυώσει το χειμώνα, αλλά η όποια έλλειψη φυλλώματος δεν υποβαθμίζει πολύ την αισθητική αξία του διότι τονίζει τον χαρακτηριστικό, ιδιόμορφο, επιμήκη σωληνοειδή κορμό του. Αυτός ο ευθυτενής κορμός έχει έναν ανοικτό φαιοπράσινο χρωματισμό ο οποίος όταν μεγαλώσει το φυτό αρκετά μπορεί να αποκτήσει μία υποτυπώδη στιλπνή ψυχεδελική χρυσοκίτρινη απόχρωση κατά τον απογευματινό ήλιο συναρτήσει της γωνίας των φωτεινών ακτίνων. Κατά κανόνα στο κορυφαίο τμήμα εκφύονται λογχόμορφα πρασινωπά στιλπνά φύλλα τα οποία όσο ανέρχεται ο κορμός σταδιακώς αποβάλλονται γρήγορα από τα κατώτερα τμήματα και δίδουν τη θέση τους σε νέα που διακοσμούν την κορυφή με μία πρόσκαιρη ερυθρόχρωμη εμφάνιση. Πρέπει να τονιστεί το ότι το φυτό υποκαθιστά έκαστο εκ των απολεσθέντων φύλλων με μία τριάδα πολύ ισχυρών και αιχμηρών ευμεγεθών αγκαθιών με αποτέλεσμα τελικώς να διαμορφώνει μία παράξενη ακανθώδη πανοπλία η οποία είναι εις θέσιν να τραυματίσει όποιο άτομο υποτιμήσει την παρουσία της. Σε γενικές γραμμές πρέπει να υπογραμμισθεί το γεγονός ότι το Pachypodium lamerei, όπως κάθε ακανθοφόρο φυτό, πρέπει να εγκαθίσταται σε επιλεγμένες θέσεις όπου δεν θα κινδυνέψει από ανεξέλεγκτες κινήσεις ή διελεύσεις ανθρώπων.

Η ανάπτυξη του συγκεκριμένου παχυπόδιου για τα μέτρα των κάκτων και παχύφυτων είναι σχετικώς γρήγορη εάνεγκατασταθεί σε κατάλληλο χώρο και εδαφικό υπόστρωμα. Στο φυσικό περιβάλλον του μετά από αρκετά έτη ένα παχυπόδιο μπορεί να φθάσει σε ύψος πολλών μέτρων, αλλά σε γλάστρα ιδιαιτέρως εντός της οικίας δεν θα μπορέσει να αποκτήσει τις φυσικές διαστάσεις του, χωρίς αυτό να σημαίνει το ότι θα παραμείνει μικροκαμωμένο και έτσι χρειάζεται αλλαγή γλάστρας ανά τριετία περίπου ή όταν οι ρίζες του αρχίζουν να καταλαμβάνουν πλήρως το χώμα στη γλάστρα. Αντιθέτως, λοιπόν, σαν φυτό εσωτερικού χώρου μπορεί να φθάσει ή να ξεπεράσει το μέσο ύψος ενός ενήλικου ανδρός. Δεν του αρέσουν οι χαμηλές θερμοκρασίες κάτω των δεκατριών βαθμών της κλίμακος Κελσίου και χρειάζεται προστασία, οι ισχυροί άνεμοι, το χιόνι ή το χαλάζι και η απότομη έκθεση στην έντονη ελληνική θερινή ηλιακή ακτινοβολία η οποία μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα ή απότομη φυλλόπτωση. Χρειάζεται καλή αποστράγγιση κατά την άρδευση διότι είναι επιρρεπές σε σηψιρριζία και σάπισμα της βάσεως του κορμού εξ αιτίας υπερβολικής εδαφικής υγρασίας. Το γόνιμο χώμα το οποίο χρειάζεται είναι αυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ειδικώς για κάκτους ή ένα μείγμα από ίσες ποσότητες ποταμίσιας άμμου, τυρφοχώματος και περλίτη μαζί με λίγες κροκάλες. Σε νεαρά ηλικία δεν χρειάζεται να φυτεύεται σε δυσανάλογα μεγάλες γλάστρες διότι το ριζικό σύστημά του είναι μάλλον λεπτεπίλεπτο και εύθραυστο, ενώ όταν περάσουν τα χρόνια οι ρίζες του μπορεί να γίνουν αρκετά πιο ισχυρές και ογκώδεις.

Όσον αφορά στην άρδευσή του, αυτή πρέπει να σταματάει ή να είναι περιορισμένη το χειμώνα, ενώ από την άνοιξη έως τα μέσα φθινοπώρου μπορεί να εντατικοποιηθεί έτσι ώστε να υγραίνεται το καλά αποστραγγιζόμενο χώμα λίγο πριν στεγνώσει. Από την άλλη μεριά, η λίπανσή του δεν είναι ένα πρόβλημα το οποίο χρειάζεται να απασχολεί ιδιαιτέρως τον κάτοχο ενός παχυπόδιου. Αρκεί μία μικρή δόση αναλόγως του μεγέθους του φυτού κάποιου ισορροπημένου λιπάσματος υγρού ή κοκκώδους σκευάσματος με ιχνοστοιχεία δίδοντας έμφαση στο κάλιο προς το τέλος χειμώνος, τον Μάιο και αρχές φθινοπώρου.

Το Pachypodium lamerei όταν μεγαλώσει αρκετά με την πάροδο του χρόνου μπορεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες να διακοσμείται στα ανώτερα τμήματά του με εντυπωσιακά λευκά άνθη τα οποία έχουν το κέντρο τους κιτρινωπό και αναδίδουν μία ελαφριά και ευχάριστη οσμή. Αυτά τα λουλούδια μπορεί σε ορισμένα άτομα να θυμίσουν σε γενικές γραμμές τα αντίστοιχα της πικροδάφνης.

Μία φίλη ή ένας φίλος της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ μπορούν να πολλαπλασιάσουν το παχυπόδιο είτε από φρέσκους σπόρους αφού τους εμβαπτίσουν προηγουμένως σε ζεστό νερό για ένα εικοσιτετράωρο και στη συνέχεια να τους φυτεύσουν σε νοτισμένη ποταμίσια άμμο, είτε συνηθέστερα από τα παραβλαστήματα της βάσεως των μεγαλύτερων σε ηλικία φυτών τα οποία αφαιρούνται προσεκτικώς και παραμένουν πρώτα για να στεγνώσουν οι πληγές σε σκοτεινό και δροσερό μέρος περί τις πέντε ημέρες ή και παραπάνω πριν φυτευτούν.

Δεν πρέπει να λησμονήσουμε να διευκρινίσουμε το ότι ένα παχυπόδιο είναι φυτό το οποίο εάν συντηρείται σωστά δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα επιβιώσεως. Οι βασικοί συχνότεροι εχθροί του είναι οι αφίδες, ο τετράνυχος, αλλά και μύκητες οι οποίοι είτε σαπίζουν το φυτό από τη ρίζα ή τη βάση του κορμού λόγω υπερβολικής υγρασίας, είτε στιγματίζουν τα φύλλα με μελανόχρωμες ή μελανέρυθρες κηλίδες, οπότε χρειάζεται η επέμβαση με κάποιο συνήθως χαλκούχο ή άλλο εγκεκριμένο μυκητοκτόνο.

Η αισθητική αξία του παχυπόδιου αξιολογείται σημαντική για τα ελληνικά κηποτεχνικά δεδομένα. Μάλιστα, εάν δεν υποστεί διακλάδωση όταν μεγαλώσει αρκετά ή όταν υποστεί κάποιο τραυματισμό, τότε υπάρχει η δυνατότητα με μία αιχμηρή λεπίδα και φυτοπροστατευτικά μέσα να καρατομηθεί προσεκτικώς για να δώσει περισσότερα στελέχη από τον κεντρικό κορμό του.