
Roślina odporna na zimno i mróz

Liliowiec indyjski (Melia azedarach) to roślina z rodziny Meliaceae. Jest to drzewo do 15 m wysokości o luźnej koronie z mocnymi gałązkami. Liście o długości 20-40 cm, naprzemiennie ułożone, są podwójnie pierzaste. Ulotki drugiego rzędu mają do 8 cm długości i mają grubo ząbkowany brzeg.
Liliowiec indyjski (Melia azedarach) to roślina z rodziny Meliaceae. Jest to drzewo do 15 m wysokości o luźnej koronie z mocnymi gałązkami. Liście o długości 20-40 cm, naprzemiennie ułożone, są podwójnie pierzaste. Ulotki drugiego rzędu mają do 8 cm długości i mają grubo ząbkowany brzeg.
Kwiaty zwykle pojawiają się w tym samym czasie co liście. Rosną w luźnych wiechach do 30 cm długości, które pachną bzem. Pojedyncze kwiaty mają 2 cm szerokości i składają się z pięciu bladoliliowych płatków i ciemnoczerwono-fioletowej rurki pręcików w środku kwiatu. Owoce są złotożółte, kuliste, wielkości 1,5 cm, trujące i zawierają twardą pestkę. Pozostają na drzewie po opadnięciu liści, a następnie powoli marszczą się.
Liliowiec indyjski pochodzi z Azji i Australii. Gdzie indziej drzewo zadomowiło się w ciepłych i ciepłych obszarach umiarkowanych.
Roślina szeroko stosowana w medycynie ludowej. Kalafonia gumowa i olej z nasion to tylko niektóre z substancji stosowanych w medycynie. Meble i instrumenty muzyczne wykonane są z czerwonawego drewna. Jądra owoców są używane jako koraliki do wyrobu biżuterii i koralików modlitewnych. Odwar z liści służy do odstraszania szarańczy.
Bez indyjski pojawia się w książce „Jurassic Park” Michaela Crichtona, a także w filmowej adaptacji Stevena Spielberga. W opowieści stegozaur (w filmie triceratops) zostaje otruty, co Ellie Satler początkowo przypisuje bzowi indyjskiemu.
Opis